Hij heeft het licht gezien !!!

Blijkbaar is de Rat er niet gerust in, dat de Romeinse zon ook voor hem zal schijnen en schakelt hij zijn hemelse hulpje in!

Zoals steeds bij deze paus zit er echter weer een ranziger randje in. In hetzelfde persbericht lezen we: "De (Duitse) paus Benedictus XVI krijgt de installatie van 1,5 miljoen euro trouwens door SolarWorld AG geschonken."
Het doet ons plezier dat de Duitse industriereus weet waar de behoeftigen van deze aarde zitten !

Hitler had maar één teelbal

... en die heet Pieter De Crem.

Leven zonder Hart

Big deal !!! Karel De Gucht doet dat al 54 jaar !!!

En hij doet dat "fortis-simo".

Bleitlid zit in scherpe zetel te B.

Ik herinner me nog veel over Jan Jacobs.
Uit de vermaledijde verkiezingscampagne.
Hoe hij steeds gezellig gezwind als eerste op tafels sprong.
Hoe hij, geroutineerd roeper, het eerste hoog van de toren blies.
Hoe hij met man en macht manipuleerde.

Hoe alle door anderen aangebrachte kandidaten ineens superbe spiritisten waren.
Hoe hij de tandem met grote sympathieke smile in de gracht reed. Eeuwig jolige jeugdbeweging.
Freddy – zijn baard vol gesmeerde stroop – gezwind de stoel vanonder zijn billen gelicht. Nog voor de poten er goed en wel vanonder gezaagd waren.

En ik herinner me Jean-Pierre, zijn trouwe "cultuur"acoliet. Blij als een schoothondje met wat postjes in adviesraden. En Jef, die moedeloos de pijp aan Maarten gaf, terwijl deze jonge janhonden met zijn been weg waren. Geen plaats voor hem.
Geen verassing dat spirit de geest gaf. Kwebbelende Kweekvijver van weeklagende bleiters.

Ik herinner me hoe 'k Freddy op verkiezingsavond aanvuurde om het mandaat op te nemen, waar wij en hij recht op hadden. Zonder discussie, de afgesloten overeenkomst volgend. Als man van zijn woord. Maar Freddy was begaan met Jan en Jan was begaan met zijn schepenpostje. En zo geschiede. Geen Hanenstraat die kraaide om Jan's verraad.

Heeft Tom zich al de kaduuke keuze van Jan-mijn-kloten boven de oprechte Freddy beklaagd? Fiere Freddy gaat geen discussie uit de weg, maar je weet wat je er aan hebt.

En nu zit jennend en gejend Jantje daar op zijn schaamteloze schamele schepenzeteltje. Voelt hij zelf hoe het is als ze je poten wegzagen. Het moet pijn doen om in de spiegel van bedrog en verraad te kijken en jezelf te zien. In dezelfde situatie. De populistische opportunist zonder bagage.

Loontje komt dan blijkbaar toch om zijn boontje.

Dodelijke diarree uit Lourdes

Waar gaat dat naar toe ! Katholieke, (goed)gelovige menskens die met venijnige virussen van buikgriep uit Lourdes terugkomen in plaats van met de diocesane diarree van wijwater, palmtakskes, boezjiekes en plastieken onslievraakes.

Waar is de goeden ouden christelijken tijd, toen ze met krammikkerige karrekes het water in strompelden om er spontaan met nagelnieuwe banden uit te snellen ? Het warrelige wonderwater is ondertussen blijkbaar vunzig vervuild met virussen. Teveel gelovig geld gezien, misschien ? Pollutie door christelijke charlatans ?

De mirakels devalueren serieus in de katholieke wonderenwinkel. Na Fortis en Dexia gaat nu ook Bernadette Soubirous op de geviraliseerde wijwaterfles. De maagdelijke aandelen zitten in een necrofiele negatieve spiraal. Geen genezingen meer, maar dood en verderf. 't Is ver gekomen !

Als die banbliksemende maria-aandelen maar niet voor een commercieel faillissement van deze gewijde wondereconomie zorgen ! Oblaten worden oncologische obligaties !
We zien het doembeeld al: paraderende pasters kruisigen op de dop, rijen niksnuttende nonnekens als povere pinguins aanschuivend voor een schamel stempelken. Om nog maar te zwijgen over de economische stroppen voor de Lourdiaanse autobusindustrie en de spoorwegen.

Lazarus Leterme en tante Nonneke Vervotteke staan naar verluid al te springen om ook deze katholieke kruisbestuivers (verder) met miljarden subsidies te sponsoren.
En de Rat(zinger), de Rat zag dat het goed was: zwarte rook uit de schouw en een bende gepijnigde gepensioneerden voor Sintepieter.

DKV-verzekeringen en Catch 22

In juli 2007 onderging ik een operatieve ingreep. Inkomensverlies dus. Maar als 'goede huisvader" nam ik, brave zelfstandige, een inkomensverzekering. Bij DKV.
Nu zegt de volkswijsheid wel dat een verzekering er enkel is om te "betalen" en niet om te "trekken", maar dat het zo erg was, kon ik moeilijk geloven.
Lees hieronder mijn lamlendige lijdensweg:

Velen kennen de boeiende roman "Catch 22" van Joseph Heller, waar de hoofdpersonen in een hallucinante paradox geraken.
Verzekeraar DKV heeft dit boek aandachtig gelezen en er lering uit getrokken: hier mijn bedrogen verhaal van een moedeloze zwerftocht door de schimmelige bureaucratie van een verzekeraar.

Aangezien ik de laatste jaren meer mens was dan goed voor mij, besluit ik hier begin 2007 wat aan te doen. In juni raadpleeg ik geneesheer-specialist Dr. Himpens van het Obesitas-centrum te Dendermonde en we besluiten om op 17 juli 2007 over te gaan tot een zogenaamde gastric sleeve, waarbij een deel van mijn mateloze maag weggesneden wordt.
Sta me toe hier te laten opmerken dat ik de Heer Himpens voordien nooit gezien heb.

De operatie is een succes, mijn gewichtige voetafdruk op de planeet is fel verminderd, mijn gezondheidstoestand is terug perfect en ik ben Dr. Himpens eeuwig dankbaar.

Zoals het een zorgzame zelfstandige betaamt heb ik een inkomensverzekering afgesloten. Bij DKV. Zo hoef ik niet zonder inkomen te zitten. Niks te ontberen. Dacht ik.

Na mijn thuiszittende herstelperiode dien ik pecuniair plichtsbewust mijn dossier in. Maandenlang hoor ik weinig of niets – ik zit vruchteloos te wachten op mijn centen en moet mijn schamele spaargeld aanspreken. Leuke inkomensverzekering.

Plots komt er schot in de zaak: de bijtgrage bureaucratie schiet in gang. Ik moet een waslijst documenten binnenleveren - voor een luttele som van pakweg 1.500€ - een overzicht van al mijn doktersbezoeken en van al mijn getrokken ziektevergoedingen (geen overigens) sinds 1998! Mijn mutualiteit twijfelt eerst of ze zo ver in de schimmige tijden kon teruggaan, maar duikt dapper in de stoffige kelders en kan na enig speurwerk de gevraagde documenten leveren.
Verder moest dokter Himpens van DKV een vragenlijst invullen. Hierin vragen over de historiek van mijn gewicht sinds 2000. Magisch getal 7, zeker. De brave dokter vult onverschillig in dat ik in 2000 105kg woog – dit alhoewel hij me vóór 2007 nooit zag. Een medische maatneming heet dat.

Ondertussen siert 2008 de kalender en nog steeds van de vroede verzekeraar geen geld gezien. Hun medisch adviseur buigt zich met aesclepiaanse gestrengheid over het dossier. Na rijp en vooral lang beraad komt hij tot de onfeilbare conclusie. Zijne medische majesteit beslist dat er sprake is van fraude, dat er dus noppens zal uitbetaald worden en dat DKV in hun onuitsprekelijke goedheid mij de geweldige gunst verleent dat ze de polis niet zullen verbreken... mits alle met obesitas gerelateerde ziektes in de toekomst niet meer gedekt zijn. Da's echter zowat alles waaraan je ziek kan worden: hart, maag, darmen, lever, longen, gewrichten, ... Noem maar op.
Zij argumenteren dat ik in de vragenlijst bij het aangaan van de polis declareerde dat ik 85kg woog in 2000 en dat Dr. Himpens verklaart dat ik toen 105kg woog. Grootscheepse fraude dus.

Vanzelfsprekend gaan we niet akkoord met beide beslissingen: heeft immers DKV geen overzicht gekregen van al mijn doktersbezoeken en blijkt daaruit niet overduidelijk dat Dr. Himpens me voor 2007 nooit gezien heeft? DKV wil echter het miljoenenbedrag van een schamele 1.500€ niet uitkeren en simuleert ziende blind en horende doof.

Op aanraden van mijn verveelde verzekeringsagent, overigens enorm euforisch over de commerciële luciditeit van DKV – ik was ten andere zinnens om daar een hospitalisatieverzekering van vele honderden € af te sluiten – adviseert me om een verklaring te vragen aan Dr. Himpens.

Zo gezegd, zo gedaan en ondertussen loopt de zandloper van de tijd gestadig door.

Ik schrijf de dokter aan en hij stuurt me de gevraagde verklaring, waaruit blijkt dat hij me voor 2007 nooit heeft gezien – zoals de ziekenfondsattesten zwart op wit bewijzen – en dat een gewicht van 85kg in 2000 zeer plausibel is.

Haha, beleefden mijn verzekeringsagent en ik de erlebnis, nu hebben we alle bewijzen geleverd en zal het de duistere DKV behagen om te betalen.

Mis dus. DKV volhardt in krenterigheid en weigert te betalen.
Enige mogelijkheid is hen te dagen voor de rechtbank: zowel mijn verzekeringsagent als mijn advocaat menen dat ik zo'n prutsproces niet kan verliezen, maar... dat kost natuurlijk. Ik besluit dat die kansvolle kosten te hoog zijn tegenover de schamele baat van 1.500€.
Ik deel dus aan DKV mee dat ze me hun onbeschrijfbare gunst van het verlengen van de polis – mits de obesitas gerelateerde uitzonderingen – niet hoeven toe te staan en dat ze de polis als verbroken mogen beschouwen van op de datum van hun (aangetekende) berichtgeving. Ik heb mij immers nooit akkoord verklaard met de poliswijziging.
Op die manier denk ik dan toch tenminste mijn premie van om en bij de 1.000€ terug te krijgen.

Maar het ondenkbare gebeurt! In zijn immense commerciële luciditeit beslist DKV dat ze de grenzeloze goedheid zullen hebben om de polis te verbreken... op de volgende vervaldag! Dus ook dat geld ben ik nog eens kwijt.

Ondertussen wijst de kalender bijna september 2008, ben ik al een dikke 13 maanden gastrisch besneden en is het gesmaakte genot van de DKV-inkomensverzekering beperkt gebleven tot veel ergernis, geloop, verzendingskosten, pijn en smarten.

De volkswijsheid sprak dat verzekeringsmaatschappijen enkel goed zijn om te betalen, maar dat ze alles uitvinden om toch maar niet uit te keren. Onnozele hals, die ik was, dacht ik dat dit cafépraat was, maar de waarheid is nog meer hallucinant. Deze almachtigen bedriegen de kansloze consument door betalen te weigeren en daarna lichten ze hem nog eens om door te refuseren om de premie terug te betalen van een polis die ze nota bene zelf eenzijdig aangepast/opgezegd hebben. En wij, wij kunnen ons alleen deemoedig laten bedotten door deze meesmuilende mastodonten, inhalige handelaars in menselijk leed. Driester Kan een Verzekering niet. En dit dan nog van een verzekeringsmaatschappij die zich de "Rolls Royce" onder de verzekeringen noemt. Laat ons lachen: een schamele "Skoda" en dan is dit nog een bittere belediging voor dat merk!

Overigens moet ik tenslotte zeggen dat een andere verzekeringsmaatschappij, met name Mercator, mij zeer correct en op tijd heeft betaald in vergelijkbare schadedossiers. Een veelkleurige pluim voor hen kan er hier ook eens af. Voor deze jongen geen DKV meer!

Slechts nadat ik deze tekst naar DKV stuurde, met de dreiging die te publiceren in een aantal kranten en tevens door te sturen naar "Testaankoop" en naar de "Economische Inspectie", kreeg ik mijn geld terug: mijn premie betaald voor een door hen eenzijdig gewijzigde overeenkomst.
Overigens zijn het werkelijk commerciële geniëen bij verzekeraar DKV: weigeren om een schamele vergoeding van 1.500€ uit te keren aan iemand die meer dan 1.000€ premie per jaar betaalt. Maar, ja, het intellect van banken en verzekeraars staat deze dagen niet ter discussie!

Kontendraaierij van een spirit bleiter

Dit prachtige artikel van Hugo Camps in De Morgen van vandaag wil ik je niet onthouden. Veel commentaar hoeft er niet bij. Spijkerharde spijkers met koppen. Een illustratie van de onbetrouwbaarheid en de hypocrisie van de Spirit (pardon: Vl.Pro.) fuhrer.
Slechts één kregelige kanttekening: aardige Anciaux verklaarde enkele minzame maanden geleden op zijn tibettaans chirozieltje dat hij niet naar de opening van de spelen zou gaan. Op Studio Brussel stelde hij zelfs zijn schaarse ticket ter beschikking ! Klein probleempje: hij was zelfs niet uitgenodigd.
En nu, nu blijft Bertje bibberlip consequent ! Hij gaat niet naar die opening ! Neen, zeker niet ... maar wel naar het slot van de spelen. Een voor hem en Vl. Pro. toch wel zeer duidelijk statement, zouden we zo zeggen. Voorwaar een voorbeeld voor onze politieke cultuur. Zijn Daila Lama (zoals hij die noemt) zal blij zijn.
Bleit zo maar voort; Bettina zal kirren ! Vl.Pro. staat waarschijnlijk voor (los)Vliegende Projectielen.

Paniek in het Vatikaan !

De Versteende Stilte en de innerlijke mens

Vorige zaterdag: tijd op de innerlijke kunstmens te versterken. BBQ van kustatelier De Versteende Stilte + de Magda's.

De frêle fotograaf flitstte met fabelachtige finesse.

Ongewilde waterkiekens

En dan was er dit weekend nog het verhaal van een schepen in Haaltert.
Deze brave man had last van de waterkiekens. Hij zou dit hoentje wel eens wassen en zette gezwind een veilige val. Eens gevangen zou hij dit ongewenste ondier overbrengen naar onbekommerde oorden. Water in de wijn voor deze kiek.

Zo gezegd, zo gedaan. Maar deze goede gemeentebestuurder rekende buiten de geitenwollen waard.
Als een kip zonder kop, kakelde Jan Gordts van Vogelbescherming Vlaanderen het rond. Schandalig was het, een ware halsmisdaad. Een actie van onbeschrijflijk dierenleed. Immers: het op een konvooi naar één of ander vogelconcentratiekamp zetten van deze gekooide gevederde vriend zou er onverwijld toe voeren dat zijn troosteloze kroost zou omkomen van honger en ontbering. Met rimpelloze woestijnvijvers tot gevolg.

Los van het feit dat de meeste waterkiekens er ons de laatste dagen vrij volwassen uit zagen, doemde ons toch onmiddellijk een beeld van gedwongen gastransporten naar de waterkiekenconcentratievolières voor de vochtige ogen.

Om als milieubewuste medemens en groot liefhebber van vogelen, maar te zeggen dat sommige ecologisten moeten opletten dat ze niet afglijden in onbespoten fanatisme en demagogie. Ecofascisten zijn immers ook fascisten en als ze de passie preken, moet je op je waterkiekens passen.

En nu ga'k me een eiken bakken.

De "schijn-heiligen" van 't Vatikaan

Vandaag me weeral kregelig kwaad gemaakt bij 't lezen van "De Morgen". Paus Ratzinger spelt zijn meelopende medemens de les op de Wereldjongerendagen in Australië:

"Paus Benedictus XVI haalde in zijn toespraak op de Wereldjongerendagen uit naar de 'populaire cultuur en de hedendaagse consumptiemaatschappij, die het voortbestaan van onze aarde bedreigen'. En verder "De paus hekelde ook de eentonigheid van de 'valse idolen' van deze tijd en het morele relativisme. 'Er zijn verschillende tekenen dat er iets verkeerd is aan de moderne samenleving.' Hij bestempelde drugs- en alcoholgebruik als 'hedendaagse uitspattingen' en beschuldigde tv en internet ervan 'seks en geweld te promoten als entertainment".

Ja, van "valse idolen" weet de Rat alles. In zijn jonge dagen was de "jeugd van zerreworig" nog eerlijk en onvervalst in het nalopen van lallende leiders. Puur en onbespoten marcheerde de dappere kerkvorst mee met de gezonde idealen van... de Hitlerjugend !

Zouden deze hooggepensioneerden hun sinistere seniliteit niet beter botvieren op mensen van hun eigen ouderdom en de jeugd met rust laten ? En dat mag dan hier niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk opgevat worden. De Morgen voegt er immers spijkersmetkoppenslaand aan toe: "Ondertussen wordt hoopvol gewacht op excuses voor de slachtoffers van seksueel misbruik door Australische priesters".

Jaja, het gekerstende kerkpersoneel heeft altijd een onverzadigde interesse in de jeugd gehad.

Hierboven: jonge kerkvorst in-spe uit zijn morele waarden in zijn favoriet uniformpje.

Schoenmaker, blijf bij je leest !

Enkele dagen geleden: tijd voor onze periodieke portie "cultuur". Met gretige honger togen we goedgemutst naar de Brusselse Bozar, om er ons nog maar eens van een prima tentoonstelling te laven. Dachten we. Immens onze treurige teleurstelling.
Wat ons getoond werd grenst aan het onbeschrijflijke. In één of andere duister devote parochiezaal verwachtten we dit gedrocht, maar in de Bozar-cultuurtempel ?

Veelbelovend omschreven: "It's not only Rock 'n' Roll, Baby! brengt belangrijk werk samen van rockmuzikanten uit de jaren 1970 tot nu: van Yoko Ono, Patti Smith, Brian Eno tot Chicks on Speed, Fischerspooner, Devendra Banhart, Pete Doherty. Deze zomertentoonstelling, met de uitzonderlijke medewerking van Rock Werchter, belicht rock vanuit een ongeziene hoek. Ze vertelt het verhaal van rockmuzikanten die hun eerste stappen hebben gezet in de wereld van de beeldende kunst. Een twintigtal rockiconen blaast verzamelen, niet voor een concert maar voor een groepstentoonstelling."

Daarmee is het dan ook gezegd: "eerste stapjes" is hier geen understatement. Van de 'grote namen viel niet veel te zien – enkele miskleunen die ze op een blauwe maandag in elkaar geknutseld hebben, zoals de bloekbakskes van Yoko Ono. Van mijn part mag ze die gezwind vullen met chrysanten en op 't graf van hare John gaan zetten.
Miskleunen en wangedrochten vulden de zalen. Artistieke minukels. Van sommigen kan gezegd worden dat ze muzikaal wat betekenen, van anderen zelfs dat niet, maar één krolse constante wil ik ze allen meegeven: "schoenmaker blijf bij je leest". Het is niet omdat je met muziek bezig bent dat je ook op andere vlakken een begenadigd kunstenaar kan zijn.

Weinig Rock 'n' Roll, de Bozar swingde deze treurmars. En ik, ik kreeg zelfs mijn zuurverdiend ingangsgeld niet terug! Daar zal de Schuermans wel weer mee weg zijn zekerst. Bwaakes.

Echt gebeurd in de rand van een cultuurevenement

(de namen zijn aangepast aan een andere dimensie)

Ergens ten velde in een keramiekatelier.
Jozef: da's hier pressies Cyriel Buysse.
Mia: Cyriel Buysse ? Wie is dat.
Jozef: ken je die niet ? Allez, jong.
Omer: ja, jij die zo veel buiten loopt.
Mia: neen, niet direct, alhoewel ik die naam al gehoord heb. Ik zal die misschien al ergens tegen gekomen zijn.
Jozef: 't is een schilder.
Omer: een huisschilder, façadekletser.
Mia: ha, ja, nu je het zegt, ik denk dat je die al genoemd heb. Ik denk dat ik die al hier of daar gezien heb. Zat die laatst niet bij jou.
Omer: 't zal dan toch lang geleden zijn.

Mia verlaat het gebouw.
Jozef en Omer bekijken elkaar zuchtend: jààààààh!

Diwaterstofsulfide op 't gemeenteplein

"Zelfstandig naamwoord:
diwaterstofsulfide m; scheikundige term voor de verbinding van twee waterstofatomen en één zwavel atoom (H2S). Gas, geassocieerd met de geur van rotte eieren. Door de giftigheid ervan is het inademen van ook lage concentraties zwavelwaterstof gedurende langere tijd gevaarlijk."

Zo, het stinkt dus in het gemeentehuis van Lebbeke.

Komt van de beerput van het café ernaast.
Waar is de goede oude tijd, toen gestresseerde gemeenteambtenaren te vinden waren in 't café ernaast ? Geen last van stank op den "bureau". Ja, "the place to be" is voor onze gemeentewerkers deze dagen echt "the place to be". Ik stel voor om ze daarheen te evacueren, uit gezondheidsredenen. Hebben ze ook eens een verzetje.

Eerste reactie was er één van schrik: is een bepaald donkerbruin gespuis zijn (be)komst aan het voorbereiden ? Voor wat strontgeur halen die hun boksersneus niet op.

Er zit dus een geurtje aan. Niks van doen echter met ranzige praktijken of achterdeurtjespolitiek, maar wel met de goede ouderwetse strontreuk.
Het is ooit wel anders geweest. De goede oude tijd, toen Lebbeke stijf stond van de fecale fratsen van overlopers. Voor enkele "zilverlingen" – zoals men dat toen noemde, veranderde men van partij als van onderbroek. Maar de stank bleef.
Zo had je gerenommeerde verkeersdeskundigen die van geelzwart naar rood raasden om nadien te claxonneren bij groen. Gekalmeerd gesetteld op de verkeersdrempel van de carrière.

Sommigen hebben zich nog zeer recent bekwaamd in deze atletiek: (over)lopen om ver te springen. Van CVP spurten ze naar VLD, om te hink-stap-springen naar PLUS en misschien wel te buiklanden bij de... strontbruinen.

Onlangs nog het discutabele voorrecht gehad zo'n protserige figuur tegen te komen. Verstand omgekeerd evenredig met het lawaai dat hij produceert. Grossier in debiele decibels. Verlapt je in zijn strontbruine razernij de ene stommiteit na de andere als de puurste waarheid. Halfbakken handelsreiziger. Grootste geluk: misbruiken en – liefst fictief - foute gedrag van anderen aan de kaak stellen. Di Rupo is in zijn wazige wereld een bewezen pedofiel en overal zitten er dieven en profiteurs.
Maar zoals steeds hebben deze splinterzieners de grootste balken in de berookte ogen. Enerzijds heeft deze moddermot al meer partijen bevlinderd dan waarop een doorsnee mens in zijn leven kan stemmen; Anderzijds vertoont deze gebrilde brulboei een verregaande blindheid over zijn eigen verleden. Toch zekerst wel niet glad vergeten op te stappen uit het VLD bestuur, daar waar hij al maanden bij een andere partij zat, zekerst. Handig in verkiezingsperiodes. Ze noemen hem daar "de mol", en ik verzeker je met de hand op het hart dat dit in de Lebbeekse context een grove belediging is. Zielig is 't: geen verleden en nog minder toekomst.
Binnen 4 jaar kan deze onbeschofte roeper zonder schaamrood – rabiaat allergisch is hij aan die kleur - gerust bij de donkerbruinen gaan staan. Daar zijn ze al wat strontreuk gewoon.

Je moet het eerlijk toegeven, sinds de gemeente onder minnestraatse medische curatele is gezet, gaat het heel wat beter. Al blijft het een fulltime opdracht om sommige Lebbeekse cowboy's in de hand te houden. Als de eigen overloopluizen je echter bijten, leer je snel bij.

Maar een frisgeurende bibliotheek en een kakelnette cultuurtempel maken veel goed. Eindelijk wat tijd voor cultuur, na de sportdiarree uit het verleden.

En nu maar hopen dat er op het nieuwe gemeentehuisgeurtje geen strontvliegen afkomen !

Grote Prijsvraag !!!

Wie is deze noest relaxerende persoon ? En wat zit er - nog even - in het glas ? En, zo ja, wat zingt hij als de wijsheid in de kan is ?

Een tip: laat je niet afleiden door de witte jas, van witte woede heeft deze stakker (m/v) geen last.

De wijze winnaar mag zich verwachten aan een verkwikkend rondje van het getergde foto-onderwerp. Santé !

De Versteende Stilte - keramiekatelier

Een verhaal van aarde, vuur en water. De Versteende Stilte trotseert de elementen. Raku - een eeuwenoude Japanse keramiektechniek - in de Gemeenschapsschool in Lebbeke op 24 mei 2008.

Gebakken aarde koestert zich aan het gloeiende gasvuur in de oven.

Verzengend hitte teistert de gebakken aarde - poeder wordt vloeibaar en glazuurt.

Water beweent de warmte tot kissende koelte.

De elementen hebben hun deel gepresteerd. Trotse deelnemers nemen hun stenen pracht in ontvangst.

En dan zijn daar nog Jos en Maria (alias Linda)

Met Jos lazen we onlangs een interview in "Het laatste Nieuws". Los van het feit dat dit blauwgedrukte orgaan waarschijnlijk niet zijn favoriete krant is, ontdekten we toch enkele verhelderende uitspraken.
Naast zijn passie voor de kunst heeft Jos ook blijkbaar een passie voor... Marianne. Nu is Marianne best een goedgevormde verschijning, maar toch zijn we verrast. "Bij Marianne" is namelijk een caféetje in het centrum van Lebbeke. Niet dat wij er van verschieten dat Jos af en toe troost en lavenis zoekt in deze etablissementen.
Wat ons wel verrast is dat Jos deze keuze zo maar openbaar uitspreekt. Hij moet toch weten dat hij zich daarmee de eeuwige woede, de banbliksems en de beschimpende uitspraken van Peterken op zijn dak haalt. Peterken kan immers niet verdragen dat zijn klanten elders pinten – in casu sloten wijn – drinken, laat nog staan dat ze er dan nog mee uitpakken dat die andere locatie hun favoriete plek is ! Léévensgevaarlijk ! De wraak van Peterken zal zoet zijn – ik zou er niet van verschieten dat wij dit koppel binnenkort zien rondlopen met een donkere bril, een witte stok en een Duitsche scheper.

Anderzijds stelt Jos dat zijn keuze bepaald is door het feit dat Marianne regelmatig optredens van Nederlandstalige zangers aanricht! We dachten dat we van Jos alles gezien hadden. Deze oude donkerode linkse rakker (evolueerde van christenzoon tot amadees en kreeg dan zijn verstand, alhoewel) heeft echter blijkbaar ook een Vlaamschnationale reflex. Opletten geblazen! Na de ommekeer van Maria (alias Linda), zie hieronder, zal er zich toch zekerst geen bekering bij Jos voor doen ? Wij hopen dat we hem binnen enkele dagen niet aantreffen in ons geliefde dorp, terwijl hij uit volle borst "de Vlaamsche leeuw" of "den blauwvoet" loopt te kwelen. En in het slechtste geval kruipt hij daarbij op de door Maria (alias Linda) zo geliefde en gekoesterde Lievevraakerk, zoals onze meest bekende Lebbeekse toneelartiest hem dat voordeed.
Verder in het artikel lazen we dat Jos' meest favoriete restaurant de keukentafel van Maria (alias Linda) is. Bij ons kruipt dan spontaan enig ongemak naar boven. Iemand die op zijn ouderdom en na een ééééwendurend huwelijk nog zijn eega moet opslijmen, is dat nog normaal ? Iets verder lezen we evenwel dat zijn voorkeur niet bepaald is door de ongetwijfeld fenomenale kookkunsten van Maria (alias Linda), maar door het feit dat je ... op restaurant niet meer mag roken.
Nu daar worden we echt boos om! Reeds jaar en dag vergiftigen Jos en Maria (alias Linda) bij vergaderingen, bijeenkomsten, gezellige samenzwijnen, bezoeken aan sekssauna's, ... onze ingeademde lucht met allerhande vieze rookdampen. Niks hebben we gezegd, geen onvertogen woord geprotesteerd, maar dit gaat te ver. Deze kameraden vinden het blijkbaar normaal dat ze onze lucht vervuilen en onze kleren en haren bestinken. Niet dus. Gooi die stinkstokken weg, beste vrienden.

Alléé, dat hij maar zijn gang gaat: je moet in 't leven alles proberen behalve volksdansen en incest. Alhoewel Jos en Maria (alias Linda) recentelijk gespot zijn in 't nieuw cultureel centrum De Biekorf op een schabouwlijk optreden van... volksdansers en zwendelzwaaiers! Ja, de dementie loert om de hoek.

Bon, en dan Maria (alias Linda). Zij heeft zich zeer recentelijk gemetamorfoseerd van een rode zondaar naar een boetedoende kerkpilaarbijter.
Zuiver uit engagagement en getuigenis van haar nieuwe geloof heeft zij in haar christelijke vlijt en naastenliefde zo maar eventjes 150 (honderdvijftig) plaasteren Lievevraakes gegoten. Maanden heeft zij haar bidstonden moeten afwisselen met gietperiodes, tot het bloed op haar knieën stond! Wij zullen bij de saarzie (den deken) tussenkomen om ons Maria (alias Linda) te voorzien van de welverdiende aflaten.

Naast het feit dat ze regelmatig in Scherpenheuvel waargenomen wordt, wist ze ons mee te delen dat de jaarlijkse congé dit jaar naar Lourdes gaat. Ik hoop dat ze daar niet te veel verschijningen tegen komt. 't Zal haar eerste allucinatie niet zijn.
Verder heeft ons Maria (alias Linda) al de data van de lokale boeteprocessies op onze atelierkalender aangestipt: dan kan uit ze beate godsvrucht niet aanwezig zijn.

Ook vernemen we dat de Jos in zijn hof een grotteken aan het cementeren is, alwaar zij dan haar religieuze lusten kan botvieren in het aanschijn van haar naamgenote Maria (alias de onontvlekte bevangenis).

Waar we wel een vraag bij hebben is het feit dat ze de laatste tijd met zoveel kleingeld rond zeult. Vrank en vrij spreekt zij er over dat ze in de bank "kartoechen" gehaald heeft om haar wisselgeld af te geven ... "Bij Marianne" – Peterken, eat your heart out. Als ik van haar geliefde paster moest zijn, ik zou mijn offerblokken toch maar eens in 't oog houden. Ge kunt ze niet betrouwen: eens een rode, altijd een rode!

Tenslotte, heel schrijnend, hebben we haar vorige week betrapt in ons keramiekatelier "de Versteende Stilte", toen ze stiekem bezig was, met de wcborstel, om onze keramiekwerken te zegenen. Vade retro Satanis.

Voor de rest zijn het alle twee schatten van mensen, met een reuzengroot hart en een inzet voor kunst en cultuur, die altijd klaar staan om een handje toe te steken.

Kunstige Keramiek van Vaardige Vrienden

Twee beelden van Staf Vinck (één van mijn medekeramisten in ons atelier 'De Versteende Stilte") in mijn vijver ter gelegenheid van de tentoonstelling "Beek-art" september 2003.


Staf aan het werk in "De versteende Stilte".

Prachtig werk van Patrick Van Craenenbroek - moet je zeker eens langs surfen (zie 'het bekijken waard', rechtsboven op deze pagina).

De opwarming van de Dalai Lama

De media zijn vandaag kampioen in het gretig inspringen op allerhande hypes. Vroeger werd dan in alle objectiviteit pro en contra weergegeven, maar da's niet meer nodig. Sensatie is de norm want dat zorgt voor kijk- of leescijfersen dus geld in 't bakske. En zo brengen onze media een gekleurd, eenzijdig beeld – zowel de 'linkse' als de 'rechtse' zijn in dit bedje ziek. Een tweetal voorbeelden:

De Dalai Lama (door onze Anciaux stelselmatig Daila Lama genoemd, maar hij is dan ook slechts minister van cultuur). Met de Olympische Spelen in het vizier trekken de media alle registers open om – terecht – democratische rechten in China en een onafhankelijk Tibet te eisen. Voorwaar bijna een nieuwe sportdiscipline, naast het "fakkel-uitdoof-lopen"!
Dat men daarbij de Dalai Lama naar voor schuift, maakt het echter wel gortig. Was Tibet een democratie toen deze leiders vóór 1959 de politieke baas waren? Door welk volk is hij democratisch verkozen ? Geen enkel, juist!

Hij ontleent zijn macht aan één of ander goddelijk gezag. Theocratie heet dat. Dan is Vatikaanstad nog beter af, met de Paus, die tenminste nog (door een geriatrische elite) bijeen gebibberd wordt. Zullen we dus maar al tegelijk met zijn allen democratie in het post-chinese Tibet eisen?
Bovendien tonen de beelden dat de aanhangers van dit religieus overblijfsel uit de Middeleeuwen dat de door hem gepredikte geweldloosheid hen weinig of niet interesseert. Hun empattisch gewelddadig optreden en hun serreen van haat vertrokken gezichten zijn weinig boeddhistisch geïnspireerd.

Zou het dan toch waar zijn dat deze verzetsbeweging gefinancierd wordt door de CIA. Er zijn bewijzen van dat dit meermaals gebeurde in het voormalig Oostblok, bij de zogenaamde bewegingen voor democratie na de val van de Muur.
De waarheid verdient haar rechten en zou ook eens in de media mogen belicht worden, desondanks het hoge knuffelgehalte van beertje Lama.
Of zou het misschien kunnen dat onze geroemde Westerse pers even gedirigeerd is als de verweten Chinese media?

Tweede voorbeeld: in het recentste nummer van het toonaangevende wetenschapstijdschrift "Natuurwetenschappen en Techniek" lees ik een zeer interessante bijdrage over de klimaatveranderingen. Echt iets waar je ogen van open gaan. In 12 punten worden heel wat stellingen, die momenteel gemeengoed zijn in de media, met verve genuanceerd of weerlegd en dit op basis van zeer ernstig wetenschappelijk onderzoek.
Nu ga ik akkoord dat er absoluut maatregelen genomen moeten worden om onze planeet te vrijwaren en gezonder te maken. Maar het stoot me tegen de borst dat ons dat op demagogisch manier ingelepeld wordt, zonder dat alle argumenten kans krijgen. Objectiviteit en empirisch onderzoek hebben hun rechten.

Met het adagium "we zullen maar het ergste weergeven, dan gebeurt er misschien wat" zijn al vele misdaden toegedekt.
NW&T geciteerd: een artikel dat alarmeert over de opwarming van de aarde wordt 79 keer in de pers overgenomen. Een ander artikel in "Nature" (één van de meest vooraanstaande wetenschappelijke tijdschriften op wereldniveau), die deze conclusie nuanceert wordt welgeteld... 3 maal geciteerd.

Conclusie: laat ons wat meer nuances, alle argumenten toelaten en laat ons prediken voor een objectie berichtgeving, met pro én contra en met weergave van alle feiten. Demagogie is altijd een gevaar voor democratie.

Gunther V.L. herbront zich !

Mijn vriend "Meester Gunther" is altijd een kleurrijke figuur geweest - zeker wat zijn vreemde hoofbedekking betreft. In "Het Laatste Nieuws" toont deze foto zijn nieuwste carrièregok.

Gunther, momenteel in de nieuwste fase van zijn leven aangekomen - bij ons, gewone stervelingen heet dat midlife crisis - herbront zich volledig.
Professioneel quasi een orthopedagoog, moeten we toegeven dat zijn kookkunsten op een laag pitje (flauw) staan. Niet qua kwaliteit, maar qua kwantiteit, we vermageren er zienderogen van.

Muzikaal, echter, is er heel wat meer aan de gang. Ja, onze Gunther is steeds een alom erkend muzikaal genie geweest (al zingt hij soms wat croonerig luid, maar dat zal wel aan mijn gevoelige oren liggen).
Nu echter heeft hij wilskrachtig besloten om nieuwe notenbalken te bevingeren, zich resoluut te herbronnen. Nieuwe medemuzikanten uit te kiezen. Gedaan met de "lemmens" waarmee hij voorheen de podia onveilig maakte. Neen met ware doodsverachting koos hij voor nieuw jong talent, dat hij hier voor het eerst monstert. En Gunther weet wat van jong talent !
Voortaan en vanaf nu zullen deze "méttens" zijn vaste muzikale entourage vormen. In hun maagelijk wit kostuum zien ze er alvast schitterend uit. Een tip voor de nieuwe groepsnaam: "Gunther Verstierd en de Méttens" of nog "de Nieuwe Inseminatie" of kortweg "In Vitro".

Wij zijn er van overtuigd dat Gunther hiermee nieuwe, ongekende horizonten zal verkennen ! Grenzen zal verleggen. Hit na hit zal scoren ! En hij verdient dat !
Bovendien zal zijn getrainde en volumineuze stem met gemak uit tornen boven deze nieuwe getalenteerden. Gedaan met het geblaat ! Plaats voor nieuw ge(b)loei !

Veel succes, goede vriend.

Onbezonnen onrecht

Een onverwacht overlijden grijpt aan: bij de dood van een collega.


Onbezonnen onrecht


We vergaten de winderige winter.
Levenslustige lente verlengden de lenden.
Vredige vreugde en vreugdige vrede.
Winters schaarste schampte schamelend af.

Tot een roestig roersel je losrukte.
Je zweefde niet belevend,
stamelend stilaan naar de Styx,
zuiverend zilver op je tanende tong.

Kirrende kinderen verlieten netvlies,
bezorgde zorgen, nu zonloos zonlicht.
Je meevoelen met medemens
opgelost plots in donkere dood.

Heuglijke herinnering aan laveloze lach.
Troosteloze tristesse in droeve denken.
We willen we je waardig wezen mankeren.
Onvervuld overgang kleeft steeds in genen.

We verlangen je vriendelijke vreugde.
We bewenen verweesd de vervallen vriendschap.
Lusteloze luchtbel, nu onuitgediepte liefde.
Onze tedere tranen treffen je herinnering.

Guido Triest
28/II/2008

Van Cremlin tot Crembo

Geen minister - mogen we deze gekrulhaarde geföhnde jup echter al met dit epiteton ornans bedenken ? - is er in de Belgische annalen (sic) in geslaagd om in korte tijd zo veel wind te maken met niets. Waarschijnlijk geeft hij blijk van diepgaande zielenkennis en weet hij dat het dienaarschap aan de gemeenschap voor deze mediocre martelaar van korte duur zal zijn.

Een onwelriekende scheet in een fles zou je denken, mochten de gevolgen echter niet zo ernstig zijn. Deze emanatie van Max Headroom (zie de videoclip bij het Art of Noise nummer "Paranoimia" - zeer toepasselijk overigens) vervuilt ons povere denken en onze dunbladige gazetten met de meest waanzinnige beslissingen. Zijn drieste drijfveer is zijn voorganger Flahaut op de waalse kast (ja, met hanenkopjes) te jagen. Naar gelang het geval neemt hij de ene dag gretig geilend vroeger felbekritiseerde beslissingen (bvb vrijwilligersdienst) over. De andere dag gaat hij dan weer in tegen al wat naar zijn voorganger bedacht - zwart, wit, goed, slecht - Crembo smijt er zich tegen met ware zelfverachting.

Nu was de rondbuikige, rood aangelopen bourgondieër Flahaut geen atheïstisch engeltje, maar een beleid gebaseerd op schofferen van je voorganger is zelfs in bekakte partijen maar slappe kak. Al begrijpen we dat dit het gevolg kan zijn van een 90mm kanon, dat boven de fysieke mogelijkheden ligt.

De haargebekte van Aalter heeft buiten zijn Cremlin zijn drieste dieptepunt bereikt. De schoolkindekens mogen niet langer op schoolreis naar de concentratiekampen met de gamele autobussen van het leger. Ja, met de airbussen zou dat probleem zich niet gesteld hebben, die komen immers niet van de grond. Alhoewel, onze Joodse vrienden zouden pakweg in de beginjaren veertig gesprongen hebben voor dit vervoer naar hun sinistere schoolreisbestemming.

Bekommerd vraagt Max Crem zich af wat onze kindekens in dit troosteloze kerkhof van de beschaving te zoeken hebben. Dan toch veel liever naar de historisch en wetenschappelijk verantwoorde plaats Bobbejaanland, zekerst !

Neen, hoe kan je nu een stoer, mannelijk macholeger opbouwen als je aan deze jonge mogelijke recruten de verschrikkingen van den Duitschen oorlog laat zien ? Hoe kan je een fatsoenlijk chistenrechts opbouwen als je onze zuivere onbezoedelde jeugd de gevolgen laat zien van de handel en vooral wandel van de chistenbroeders van VNV, Verdinaso, Rex en consoorten ? Waren zij het niet die zo onversaagd gingen vechten tegen het joodsche bolsjevisme van den vuigen jood Marx ?

Kortom, wij wensen Crembo geen zyclon B toe, maar een deftige suppositoir met een dikke dosis librium en valium zou deze jongen geen slecht doen. Alhoewel. Zie dat hij dan nog euforischer wordt.

Opstandig Onderwerp

Ook dit gedicht werd geschreven in opdracht van "De Geus" bij een schilderij. Ik verbeelde me toen een schilderij dat helemaal niet tevreden was met wat de schilder er van gebakken had, laat staan met de toeschouwer die het aangaapt. Vandaar:

Opstandig onderwerp

Betraande bruiden, statige zuilen,
wachten weerloos in het geconterfeite,
gevangen in vlakken, vuurrood en vuil.
Verteerd vol vechtlust, miezerend miasma.


Stamelende schilder, drammerige bedekker van doek,
zwendelend zwijgzaam zette je me zeemzoet te zeik.
Gulzig gevangen, erytrofobische ets,
vastgezette vijand, eeuwige exhibitionist.!


En jij, geslagen gaper, gestopt in je gang,
staande starend naar m'n gewillig gelaat.
Openbaar opzuiger van erogene emoties.
Veraderlijke vampier, vuige voyeur !


Deze versteende vernederingen blijven niet verdragen.
Gulzige guerilla, gedenk de dansende dag,
dan lusteloos leeg, dat nu drukke doek,
canvas-castraat, je strenge straf.


Guido Triest
19/III/2004

Spotvogels !

Vorige week kreeg ik een exemplaar van "Het Laatste Nieuws" onder mijn overigens onlangs gehavende reukorgaan.
Daarin vond je een foto van Michel VDV, neeringdoener in het befaamde estaminet "den Bokkal" en dit genomen achter zijn "contwaar".

Nu kun je sneller een blauw-geel gestreepte spotvogel in Buggenhout-bos op de gevoelige plaat vastleggen, dan Michel achter zijn toog.
Toegegeven, Michel zingt beter. Soms.

Naar verluid is hij nadien (Michel, niet de spotvogel) in diepe coma geraakt en hebben ze hem in een dwangbuis moeten afvoeren met waanzin in de ogen.

Het leven is niet zonder risico's !

Dichten is een stiel

Mijn vriend Eddy "Brainbox", een naam waarop een pornokoning jaloers zou zijn, stak me onlangs een bierkaartje toe, met daarop zijn diepste zieleroersel.

Eddy, die overigens al verschillende en zeer bekende hits op zijn naam staan heeft, geeft me volgende levenswijsheid mee. Aanhoor en trek uw lessen:

Niets is zo eerlijk
als een vuile onderbroek.
Zij weerspiegelt
je zwakke aars uit elke hoek.

Eddy vraagt me aan de lezers te signaleren dat hij het copywright heeft op deze pennevrucht en dat dit mag gebruikt worden mits het overschrijven van 725€ op zijn rekening. We hebben immers te doen met een arme en behoeftige gepensioneerde.

Kregelige kromme kronkels

Laatst ging ik nog een binnen in "de Ton". Deze vroegere bruine kroeg begint er de laatste tijd meer en meer zwart uit te zien. En ik spreek niet over de onberispelijke netheid van de vloer of de kristalheldere doorzichtigheid van de glazen. Noch over een occasionele Hollander die er opduikt. Sommige van mijn beste vrienden zijn Hollanders – al ontwijken ze me blijkbaar de laatste tijd.
Overigens beschikt dit etablissement over een zeer praktische en uitgebreide parking. Een waarlijke troef waarvoor alleen al men dit lavensoord zou bezoeken !

Neen, middenin deze herberg groepeert zich dagelijks een aantal "oudere medeburgers" in wat men genoegzaam het "boerenparlement" is gaan noemen. Dit "boerenparlement" begint echter verregaande tekenen van Alzheimer te vertonen, in zoverre dat "gezonde" mensen zich beginnen afvragen of men deze individuen niet beter tegen zichzelf en tegen de dierenwereld, volgens Michel, kan beschermen.

Feit was dat die dag een boerenparlementariër uitgebreid het lof zong van de onlangs veroordeelde Antwerpse commissaris De Bie – tevens protégé van een niet nader genoemde bruinzwarte politieke clubje. Men vond dat deze zwarte ziel een standbeeld verdiende in plaats van een strenge veroordeling wegens racisme, foltering, valsheid in geschriften, verduistering en nog wat fraais.

Niets des mensen is me vreemd. Ikzelf heb in mijn gevulde leven af een toe een valsheidje in geschriften gepleegd, een occasionele geldverbranding, maar foltering, da's toch andere koek. Ik zou geen vlieg kwaad doen.
Alhoewel. Ik moet bekennen dat ik in mijn overigens niet vlekkeloze (sic) puberteit, op aanstichten van enkele slechte vrienden een vlieg de vleugels heb uitgetrokken. Men had me immers onthuld dat een vlieg, in bad, op een paal boven water voor immense genoegens kon zorgen. Iets wat overigens fel overroepen was. Het beest kon niet tegen de zeep (of de geur ???) en verkoos de verdrinkingsdood boven het voldoen aan mijn intense behoeften. Je kan geen vlieg vertrouwen !

Kortom: de Antwerpse crimineel in voorbeeldfunctie bakte het donkerbruin en in onze contreien vind je blijkbaar mensen wiens haat tegen een selectief ander kleurtje ver genoeg gaat om dit te verschonen.

Mijn nonkel heeft jaren vast gezeten in Breendonk door dit soort mannekes.
Alhoewel ik moet toegeven dat deze oud-communist me op zijn sterfbed bekend heeft ook voor deze racistenpartij te hebben willen stemmen. Maar hij was al 89. Bovendien is dat schromelijk mislukt. Hij had in overmoed de punt van de stemcrayon gebeten. In het kotteke hing immers een bericht dat je niet aan het rode potlood mocht likken,... maar over bijten stond er niets.

Het "boerenparlement" ging verder: "en dan steken ze al die 'zwette' nog in de bak. Zodat ze een luxeleventje op onze kosten kunnen doen !" Waarop ik – overigens zeer gevat en met luider stemme – opmerkte: "zoals de gepensioneerden". Zorgde voor enig gerommel en misplaatse stemverheffingen. Hoe ouder ze zijn, hoe slechter ze horen en hoe harder ze roepen – met hun seksleven is dat overigens het zelfde, doch dit niet geheel terzake.

Mijn uitspraak goot olie – hun geliefkoosde kleur - op de golven en hun gesprek kabbelde verder. Hun volgende ergernis braakten ze uit op de twee lokale voetbalploegen, die er niks van bakken. Desondanks het zeer hoge dash-gehalte, misschien moet ze er wel eens wat "zwette" bijroepen.

In mijn wagen, nadien bedacht ik het volgende:

Als je Naomi Campbell heet,
ruik je nooit naar zwart zweet.
Nooit zullen ze op je kleurtje letten.
Ze kijjken enkel naar je tetten !

Tekst van "Libellenleven"

Libellenleven




In schimmelige tijden van eenzaam verblijden,
m'n liefdesleven een lichthartige libel.
Tintelende tentakels, tiraniek en tenger,
je verscheurend verschijnen, bescheiden doen lijden.


In eervolle (h)eerlijkheid toetsen onze tongen.
Opvliegende vlinders misprijzen mijn middenrif.
De dauw bedanste dapper ons verslavend verstand,
een fantastische film omhelsend in fantasie.



"Ik hou van jou, ik zie je graag",
fluisterde ik fonkelend ook in je oor.
Je drukte me dichter, diepe liefde dicteerde,
en kerfde kreunend ingehouden initialen in m'n ziel.


Tedere toekomst ? Torenhoge hoop.
Wat moeten we met de mistige morgen ?
Parelende passie, spannende spaak in 't levenswiel,
of hectische herinnering, passerend in paradox.



Guido Triest,
19/III/2004

Gedicht "libellenleven" in "Feeling"

Eén van mijn gedichten werd uitgekozen door Gunther Verspecht, frontman van Stash en gepubliceerd in het maandblad "Feeling" - editie februari 2008.