Echt gebeurd in de rand van een cultuurevenement

(de namen zijn aangepast aan een andere dimensie)

Ergens ten velde in een keramiekatelier.
Jozef: da's hier pressies Cyriel Buysse.
Mia: Cyriel Buysse ? Wie is dat.
Jozef: ken je die niet ? Allez, jong.
Omer: ja, jij die zo veel buiten loopt.
Mia: neen, niet direct, alhoewel ik die naam al gehoord heb. Ik zal die misschien al ergens tegen gekomen zijn.
Jozef: 't is een schilder.
Omer: een huisschilder, façadekletser.
Mia: ha, ja, nu je het zegt, ik denk dat je die al genoemd heb. Ik denk dat ik die al hier of daar gezien heb. Zat die laatst niet bij jou.
Omer: 't zal dan toch lang geleden zijn.

Mia verlaat het gebouw.
Jozef en Omer bekijken elkaar zuchtend: jààààààh!

Diwaterstofsulfide op 't gemeenteplein

"Zelfstandig naamwoord:
diwaterstofsulfide m; scheikundige term voor de verbinding van twee waterstofatomen en één zwavel atoom (H2S). Gas, geassocieerd met de geur van rotte eieren. Door de giftigheid ervan is het inademen van ook lage concentraties zwavelwaterstof gedurende langere tijd gevaarlijk."

Zo, het stinkt dus in het gemeentehuis van Lebbeke.

Komt van de beerput van het café ernaast.
Waar is de goede oude tijd, toen gestresseerde gemeenteambtenaren te vinden waren in 't café ernaast ? Geen last van stank op den "bureau". Ja, "the place to be" is voor onze gemeentewerkers deze dagen echt "the place to be". Ik stel voor om ze daarheen te evacueren, uit gezondheidsredenen. Hebben ze ook eens een verzetje.

Eerste reactie was er één van schrik: is een bepaald donkerbruin gespuis zijn (be)komst aan het voorbereiden ? Voor wat strontgeur halen die hun boksersneus niet op.

Er zit dus een geurtje aan. Niks van doen echter met ranzige praktijken of achterdeurtjespolitiek, maar wel met de goede ouderwetse strontreuk.
Het is ooit wel anders geweest. De goede oude tijd, toen Lebbeke stijf stond van de fecale fratsen van overlopers. Voor enkele "zilverlingen" – zoals men dat toen noemde, veranderde men van partij als van onderbroek. Maar de stank bleef.
Zo had je gerenommeerde verkeersdeskundigen die van geelzwart naar rood raasden om nadien te claxonneren bij groen. Gekalmeerd gesetteld op de verkeersdrempel van de carrière.

Sommigen hebben zich nog zeer recent bekwaamd in deze atletiek: (over)lopen om ver te springen. Van CVP spurten ze naar VLD, om te hink-stap-springen naar PLUS en misschien wel te buiklanden bij de... strontbruinen.

Onlangs nog het discutabele voorrecht gehad zo'n protserige figuur tegen te komen. Verstand omgekeerd evenredig met het lawaai dat hij produceert. Grossier in debiele decibels. Verlapt je in zijn strontbruine razernij de ene stommiteit na de andere als de puurste waarheid. Halfbakken handelsreiziger. Grootste geluk: misbruiken en – liefst fictief - foute gedrag van anderen aan de kaak stellen. Di Rupo is in zijn wazige wereld een bewezen pedofiel en overal zitten er dieven en profiteurs.
Maar zoals steeds hebben deze splinterzieners de grootste balken in de berookte ogen. Enerzijds heeft deze moddermot al meer partijen bevlinderd dan waarop een doorsnee mens in zijn leven kan stemmen; Anderzijds vertoont deze gebrilde brulboei een verregaande blindheid over zijn eigen verleden. Toch zekerst wel niet glad vergeten op te stappen uit het VLD bestuur, daar waar hij al maanden bij een andere partij zat, zekerst. Handig in verkiezingsperiodes. Ze noemen hem daar "de mol", en ik verzeker je met de hand op het hart dat dit in de Lebbeekse context een grove belediging is. Zielig is 't: geen verleden en nog minder toekomst.
Binnen 4 jaar kan deze onbeschofte roeper zonder schaamrood – rabiaat allergisch is hij aan die kleur - gerust bij de donkerbruinen gaan staan. Daar zijn ze al wat strontreuk gewoon.

Je moet het eerlijk toegeven, sinds de gemeente onder minnestraatse medische curatele is gezet, gaat het heel wat beter. Al blijft het een fulltime opdracht om sommige Lebbeekse cowboy's in de hand te houden. Als de eigen overloopluizen je echter bijten, leer je snel bij.

Maar een frisgeurende bibliotheek en een kakelnette cultuurtempel maken veel goed. Eindelijk wat tijd voor cultuur, na de sportdiarree uit het verleden.

En nu maar hopen dat er op het nieuwe gemeentehuisgeurtje geen strontvliegen afkomen !

Grote Prijsvraag !!!

Wie is deze noest relaxerende persoon ? En wat zit er - nog even - in het glas ? En, zo ja, wat zingt hij als de wijsheid in de kan is ?

Een tip: laat je niet afleiden door de witte jas, van witte woede heeft deze stakker (m/v) geen last.

De wijze winnaar mag zich verwachten aan een verkwikkend rondje van het getergde foto-onderwerp. Santé !

De Versteende Stilte - keramiekatelier

Een verhaal van aarde, vuur en water. De Versteende Stilte trotseert de elementen. Raku - een eeuwenoude Japanse keramiektechniek - in de Gemeenschapsschool in Lebbeke op 24 mei 2008.

Gebakken aarde koestert zich aan het gloeiende gasvuur in de oven.

Verzengend hitte teistert de gebakken aarde - poeder wordt vloeibaar en glazuurt.

Water beweent de warmte tot kissende koelte.

De elementen hebben hun deel gepresteerd. Trotse deelnemers nemen hun stenen pracht in ontvangst.