Dagelijkse dosis schoonheid

woensdag 4 november 2009

donderdag 29 oktober 2009

Verslag van de jury-voorzitter Rick De Leeuw (de zanger)

Bespreking van jury-voorzitter Rick De Leeuw bij mijn gedicht voor de wedstijd VDAB-dichter

Tweede in westrijd VDAB-dichter

Met onderstaand gedicht werd ik tweede in de selectie voor VDAB-dichter onder het VDAB-personeel.

Reminiscente Redding
20 jaar VDAB



Vrezend leven vervelde lamlendig,
in waardeloze huid van wanhoop.
Schamele schaamte ondertekende
in leegte verweesd werkloos.
Eenzaam vragend om betere dagen


Die duistere dag stapte het initiatief,
met moedeloze tred, hunkerend om hulp.
Een meelevend mens beloonde 't lot,
peilde de pijn, pleisterde 't tekort.
Aangenaam advies, adagio van kans.


Aangepast leerde 't beeldig beroep,
laveloos lippend de lesgevers.
Gretig steeds halend en herhalend
danste intens 't diploma.
Oorkonde van nieuw genot.


Bedachtzaam sluipt het nieuw bestaan,
vult en vervult eenzame dagen.
Regalia regeren de gulden regenboog,
rillend zont de duistere droefnis.
En een lustig leven vrolijkt in vrede.

Guido Triest

6 juli 2009

vrijdag 14 augustus 2009

woensdag 6 mei 2009

Try this






Posted by Picasa

maandag 4 mei 2009

donderdag 16 april 2009

Open Atelier - bij de kunstenaar thuis

Lebbeke - bij de kunstenaar thuis
Zaterdag 25 en zondag 26 april

Het keramiekatelier De Versteende Stilte opent zijn deuren.

Op zaterdag 25 april (10 - 17h30) en op zondag 26 april (13h30-17h30) kan je bij ons aan het werk zien. "Ons", dat is een achttal keramisten met elk een verschillende stijl en techniek: van het draaien van potten tot het maken van figuratieve beelden over metershoge sculpturen en industrieel-archeologisch geïnspireerde werken.

Bovendien doen we op zaterdag een "RAKU"-bak. Dit is een spectaculaire glazuurstook in open lucht. Door snelle afkoeling, en beroken met houtschilfers ontstaan op de potwanden spectaculaire kleuren en tekeningen. Een eeuwenoude Japanse techniek, die je op zaterdag kan meebeleven (tussen zowat 10 en 14h). We laten de elementen vuur, aarde en water artistiek op elkaar inspelen.

Met andere woorden: kom gerust eens kijken.

Je vindt ons op de terreinen van de Gemeenschapsschool (BSGO) te Lebbeke, Rossevaalstraat 45.

donderdag 12 februari 2009

De dodende dassen van de Lijn


Haha, de charmantechauffeurs van den bus refuseren kordaat om nog plastrongs te dragen.
Kunnen ze mee gewurgd worden. Dodelijke dreiging.

Suggesties: geen crayons meer (al gehoord van de potloodmoorden !), schoenen: gevaarlijk: kan je naar je kop krijgen, vraag dat maar aan Bush.

Lunchpaketten: levensgevaarlijk: er kan pakweg antrax tussen geroefeld worden.
Zeker geen paraplu, zelfs geen platiek 'kappeken' ze moesten die koorden eens rond de stuurvaardige nekken stroppen.
Boekentas: moordinstrument. Ooit al zo'n metalen slotje tegen je strot gekregen ?
Bestaat er nog kniptangen ? Direct afschaffen! Kan je kunstig de kop mee ingeslagen worden.
En dan de passagier: weg ermee: zitten vol moordlustige neigingen, geweld en agressie.
De bus: afschaffen, je kan er mee verongelukken en bovendien kan het een dodelijke machine worden, zagen we in de film "Speed".

Foertis - de wereld op zijn kop



De wereld op zijn kop. In protserige pelsenfrakken en groene lodens gehulde petits bougeois, die komen stemmen om... van Fortis een staatsbank te maken !

De laatste tijd doet al die volkswoede spontaan mijn maag omkeren.
Van hongerige haat vertrokken gezichten, op straat demonstrerend hoe "goede mensen" ze toch zijn. Lijdzaam gecamoufleerd om onder het mom van verontwaardiging. Bwaakes.
Ik herinner me ze nog: huilen en schreeuwen met holle ogen vol verontwaardigde witte waanzin. Witte woede heette het toen. Kolorieke coleire tegen alles: pedofielen, gerecht, politie, politiekers, ... Vurige voorvechters van de eerste rij bleken later zelf pedofielen te zijn, de wolven in schapenvacht van de vzw Morkhoven.
En spontaan denk ik aan Hieronymus Bosch "De intocht van Christus". Smoelen al bekeken ?



Ook in Dendermonde liepen ze er tussen. De showmannen, die zompige zakdoeken vol snotteren. "Ziet toch eens wat een goede verontwaardigde burgerkens we zijn".
Geen sereniteit van verdriet, maar van haat vertrokken gezichten. Epicuristische empathie. Roepen en schelden. Lamentabele lynchmeute. Zwaar gepakt door het sombere lot van nabije kinderen en compleet ongevoelig voor het leed van de rest van de wereld. Bijkomstige baby's en gekleurde kleuters uit Gaza, Somalië, ... Enkel goede boter op het hoofd?
Voeg er enkele pouhadistische politiekers bij – thuis nog net beslist toch maar geen burgemeestersjerp aan te doen. Hun opgerecht meeleven uitsmerend, overtuigd dat hun "groote gezinswaarden" binnenkort in 't kotteken verzilveren.

Terug naar Fortis. Ook daar die van haat vertrokken verontwaardiging: "we zullen ze eens laten zien". Omhoog gevallen verworpenen, kapitalistische klagers, snotterend in hun bontmantels. Met goud beïnvesteerde handen vol doorweekte zijden zakdoeken. De kapitaalsukkels van deze wereld.
"De situatie van het personeel overdenken?" oogst schamel hoongelach. Eigen geld eerst.
Les bourgeois van Brel "ces gens là, monsieur, il compent".

Ranzige Reynders is kop van jut, terecht. Maar deze aanhanger van de vrije markt is de grootste bondgenoot van de poenpakkende pelsfrakken. Als de centen zich vermenigvuldigden is het kapitalischtische kalf heilig. Nu dat verdronken is, moeten we etatiseren. 't Gaan nog communisten worden – welk dier levert rode pelskes ? De bontmutsen boomen.

Tot één nuchtere ziel op TV sprak "iedereen heeft het recht geld te verliezen".