Enkele dagen geleden: tijd voor onze periodieke portie "cultuur". Met gretige honger togen we goedgemutst naar de Brusselse Bozar, om er ons nog maar eens van een prima tentoonstelling te laven. Dachten we. Immens onze treurige teleurstelling.
Wat ons getoond werd grenst aan het onbeschrijflijke. In één of andere duister devote parochiezaal verwachtten we dit gedrocht, maar in de Bozar-cultuurtempel ?
Veelbelovend omschreven: "It's not only Rock 'n' Roll, Baby! brengt belangrijk werk samen van rockmuzikanten uit de jaren 1970 tot nu: van Yoko Ono, Patti Smith, Brian Eno tot Chicks on Speed, Fischerspooner, Devendra Banhart, Pete Doherty. Deze zomertentoonstelling, met de uitzonderlijke medewerking van Rock Werchter, belicht rock vanuit een ongeziene hoek. Ze vertelt het verhaal van rockmuzikanten die hun eerste stappen hebben gezet in de wereld van de beeldende kunst. Een twintigtal rockiconen blaast verzamelen, niet voor een concert maar voor een groepstentoonstelling."
Daarmee is het dan ook gezegd: "eerste stapjes" is hier geen understatement. Van de 'grote namen viel niet veel te zien – enkele miskleunen die ze op een blauwe maandag in elkaar geknutseld hebben, zoals de bloekbakskes van Yoko Ono. Van mijn part mag ze die gezwind vullen met chrysanten en op 't graf van hare John gaan zetten.
Miskleunen en wangedrochten vulden de zalen. Artistieke minukels. Van sommigen kan gezegd worden dat ze muzikaal wat betekenen, van anderen zelfs dat niet, maar één krolse constante wil ik ze allen meegeven: "schoenmaker blijf bij je leest". Het is niet omdat je met muziek bezig bent dat je ook op andere vlakken een begenadigd kunstenaar kan zijn.
Weinig Rock 'n' Roll, de Bozar swingde deze treurmars. En ik, ik kreeg zelfs mijn zuurverdiend ingangsgeld niet terug! Daar zal de Schuermans wel weer mee weg zijn zekerst. Bwaakes.
