Onbezonnen onrecht

Een onverwacht overlijden grijpt aan: bij de dood van een collega.


Onbezonnen onrecht


We vergaten de winderige winter.
Levenslustige lente verlengden de lenden.
Vredige vreugde en vreugdige vrede.
Winters schaarste schampte schamelend af.

Tot een roestig roersel je losrukte.
Je zweefde niet belevend,
stamelend stilaan naar de Styx,
zuiverend zilver op je tanende tong.

Kirrende kinderen verlieten netvlies,
bezorgde zorgen, nu zonloos zonlicht.
Je meevoelen met medemens
opgelost plots in donkere dood.

Heuglijke herinnering aan laveloze lach.
Troosteloze tristesse in droeve denken.
We willen we je waardig wezen mankeren.
Onvervuld overgang kleeft steeds in genen.

We verlangen je vriendelijke vreugde.
We bewenen verweesd de vervallen vriendschap.
Lusteloze luchtbel, nu onuitgediepte liefde.
Onze tedere tranen treffen je herinnering.

Guido Triest
28/II/2008

Van Cremlin tot Crembo

Geen minister - mogen we deze gekrulhaarde geföhnde jup echter al met dit epiteton ornans bedenken ? - is er in de Belgische annalen (sic) in geslaagd om in korte tijd zo veel wind te maken met niets. Waarschijnlijk geeft hij blijk van diepgaande zielenkennis en weet hij dat het dienaarschap aan de gemeenschap voor deze mediocre martelaar van korte duur zal zijn.

Een onwelriekende scheet in een fles zou je denken, mochten de gevolgen echter niet zo ernstig zijn. Deze emanatie van Max Headroom (zie de videoclip bij het Art of Noise nummer "Paranoimia" - zeer toepasselijk overigens) vervuilt ons povere denken en onze dunbladige gazetten met de meest waanzinnige beslissingen. Zijn drieste drijfveer is zijn voorganger Flahaut op de waalse kast (ja, met hanenkopjes) te jagen. Naar gelang het geval neemt hij de ene dag gretig geilend vroeger felbekritiseerde beslissingen (bvb vrijwilligersdienst) over. De andere dag gaat hij dan weer in tegen al wat naar zijn voorganger bedacht - zwart, wit, goed, slecht - Crembo smijt er zich tegen met ware zelfverachting.

Nu was de rondbuikige, rood aangelopen bourgondieër Flahaut geen atheïstisch engeltje, maar een beleid gebaseerd op schofferen van je voorganger is zelfs in bekakte partijen maar slappe kak. Al begrijpen we dat dit het gevolg kan zijn van een 90mm kanon, dat boven de fysieke mogelijkheden ligt.

De haargebekte van Aalter heeft buiten zijn Cremlin zijn drieste dieptepunt bereikt. De schoolkindekens mogen niet langer op schoolreis naar de concentratiekampen met de gamele autobussen van het leger. Ja, met de airbussen zou dat probleem zich niet gesteld hebben, die komen immers niet van de grond. Alhoewel, onze Joodse vrienden zouden pakweg in de beginjaren veertig gesprongen hebben voor dit vervoer naar hun sinistere schoolreisbestemming.

Bekommerd vraagt Max Crem zich af wat onze kindekens in dit troosteloze kerkhof van de beschaving te zoeken hebben. Dan toch veel liever naar de historisch en wetenschappelijk verantwoorde plaats Bobbejaanland, zekerst !

Neen, hoe kan je nu een stoer, mannelijk macholeger opbouwen als je aan deze jonge mogelijke recruten de verschrikkingen van den Duitschen oorlog laat zien ? Hoe kan je een fatsoenlijk chistenrechts opbouwen als je onze zuivere onbezoedelde jeugd de gevolgen laat zien van de handel en vooral wandel van de chistenbroeders van VNV, Verdinaso, Rex en consoorten ? Waren zij het niet die zo onversaagd gingen vechten tegen het joodsche bolsjevisme van den vuigen jood Marx ?

Kortom, wij wensen Crembo geen zyclon B toe, maar een deftige suppositoir met een dikke dosis librium en valium zou deze jongen geen slecht doen. Alhoewel. Zie dat hij dan nog euforischer wordt.

Opstandig Onderwerp

Ook dit gedicht werd geschreven in opdracht van "De Geus" bij een schilderij. Ik verbeelde me toen een schilderij dat helemaal niet tevreden was met wat de schilder er van gebakken had, laat staan met de toeschouwer die het aangaapt. Vandaar:

Opstandig onderwerp

Betraande bruiden, statige zuilen,
wachten weerloos in het geconterfeite,
gevangen in vlakken, vuurrood en vuil.
Verteerd vol vechtlust, miezerend miasma.


Stamelende schilder, drammerige bedekker van doek,
zwendelend zwijgzaam zette je me zeemzoet te zeik.
Gulzig gevangen, erytrofobische ets,
vastgezette vijand, eeuwige exhibitionist.!


En jij, geslagen gaper, gestopt in je gang,
staande starend naar m'n gewillig gelaat.
Openbaar opzuiger van erogene emoties.
Veraderlijke vampier, vuige voyeur !


Deze versteende vernederingen blijven niet verdragen.
Gulzige guerilla, gedenk de dansende dag,
dan lusteloos leeg, dat nu drukke doek,
canvas-castraat, je strenge straf.


Guido Triest
19/III/2004

Spotvogels !

Vorige week kreeg ik een exemplaar van "Het Laatste Nieuws" onder mijn overigens onlangs gehavende reukorgaan.
Daarin vond je een foto van Michel VDV, neeringdoener in het befaamde estaminet "den Bokkal" en dit genomen achter zijn "contwaar".

Nu kun je sneller een blauw-geel gestreepte spotvogel in Buggenhout-bos op de gevoelige plaat vastleggen, dan Michel achter zijn toog.
Toegegeven, Michel zingt beter. Soms.

Naar verluid is hij nadien (Michel, niet de spotvogel) in diepe coma geraakt en hebben ze hem in een dwangbuis moeten afvoeren met waanzin in de ogen.

Het leven is niet zonder risico's !

Dichten is een stiel

Mijn vriend Eddy "Brainbox", een naam waarop een pornokoning jaloers zou zijn, stak me onlangs een bierkaartje toe, met daarop zijn diepste zieleroersel.

Eddy, die overigens al verschillende en zeer bekende hits op zijn naam staan heeft, geeft me volgende levenswijsheid mee. Aanhoor en trek uw lessen:

Niets is zo eerlijk
als een vuile onderbroek.
Zij weerspiegelt
je zwakke aars uit elke hoek.

Eddy vraagt me aan de lezers te signaleren dat hij het copywright heeft op deze pennevrucht en dat dit mag gebruikt worden mits het overschrijven van 725€ op zijn rekening. We hebben immers te doen met een arme en behoeftige gepensioneerde.

Kregelige kromme kronkels

Laatst ging ik nog een binnen in "de Ton". Deze vroegere bruine kroeg begint er de laatste tijd meer en meer zwart uit te zien. En ik spreek niet over de onberispelijke netheid van de vloer of de kristalheldere doorzichtigheid van de glazen. Noch over een occasionele Hollander die er opduikt. Sommige van mijn beste vrienden zijn Hollanders – al ontwijken ze me blijkbaar de laatste tijd.
Overigens beschikt dit etablissement over een zeer praktische en uitgebreide parking. Een waarlijke troef waarvoor alleen al men dit lavensoord zou bezoeken !

Neen, middenin deze herberg groepeert zich dagelijks een aantal "oudere medeburgers" in wat men genoegzaam het "boerenparlement" is gaan noemen. Dit "boerenparlement" begint echter verregaande tekenen van Alzheimer te vertonen, in zoverre dat "gezonde" mensen zich beginnen afvragen of men deze individuen niet beter tegen zichzelf en tegen de dierenwereld, volgens Michel, kan beschermen.

Feit was dat die dag een boerenparlementariër uitgebreid het lof zong van de onlangs veroordeelde Antwerpse commissaris De Bie – tevens protégé van een niet nader genoemde bruinzwarte politieke clubje. Men vond dat deze zwarte ziel een standbeeld verdiende in plaats van een strenge veroordeling wegens racisme, foltering, valsheid in geschriften, verduistering en nog wat fraais.

Niets des mensen is me vreemd. Ikzelf heb in mijn gevulde leven af een toe een valsheidje in geschriften gepleegd, een occasionele geldverbranding, maar foltering, da's toch andere koek. Ik zou geen vlieg kwaad doen.
Alhoewel. Ik moet bekennen dat ik in mijn overigens niet vlekkeloze (sic) puberteit, op aanstichten van enkele slechte vrienden een vlieg de vleugels heb uitgetrokken. Men had me immers onthuld dat een vlieg, in bad, op een paal boven water voor immense genoegens kon zorgen. Iets wat overigens fel overroepen was. Het beest kon niet tegen de zeep (of de geur ???) en verkoos de verdrinkingsdood boven het voldoen aan mijn intense behoeften. Je kan geen vlieg vertrouwen !

Kortom: de Antwerpse crimineel in voorbeeldfunctie bakte het donkerbruin en in onze contreien vind je blijkbaar mensen wiens haat tegen een selectief ander kleurtje ver genoeg gaat om dit te verschonen.

Mijn nonkel heeft jaren vast gezeten in Breendonk door dit soort mannekes.
Alhoewel ik moet toegeven dat deze oud-communist me op zijn sterfbed bekend heeft ook voor deze racistenpartij te hebben willen stemmen. Maar hij was al 89. Bovendien is dat schromelijk mislukt. Hij had in overmoed de punt van de stemcrayon gebeten. In het kotteke hing immers een bericht dat je niet aan het rode potlood mocht likken,... maar over bijten stond er niets.

Het "boerenparlement" ging verder: "en dan steken ze al die 'zwette' nog in de bak. Zodat ze een luxeleventje op onze kosten kunnen doen !" Waarop ik – overigens zeer gevat en met luider stemme – opmerkte: "zoals de gepensioneerden". Zorgde voor enig gerommel en misplaatse stemverheffingen. Hoe ouder ze zijn, hoe slechter ze horen en hoe harder ze roepen – met hun seksleven is dat overigens het zelfde, doch dit niet geheel terzake.

Mijn uitspraak goot olie – hun geliefkoosde kleur - op de golven en hun gesprek kabbelde verder. Hun volgende ergernis braakten ze uit op de twee lokale voetbalploegen, die er niks van bakken. Desondanks het zeer hoge dash-gehalte, misschien moet ze er wel eens wat "zwette" bijroepen.

In mijn wagen, nadien bedacht ik het volgende:

Als je Naomi Campbell heet,
ruik je nooit naar zwart zweet.
Nooit zullen ze op je kleurtje letten.
Ze kijjken enkel naar je tetten !

Tekst van "Libellenleven"

Libellenleven




In schimmelige tijden van eenzaam verblijden,
m'n liefdesleven een lichthartige libel.
Tintelende tentakels, tiraniek en tenger,
je verscheurend verschijnen, bescheiden doen lijden.


In eervolle (h)eerlijkheid toetsen onze tongen.
Opvliegende vlinders misprijzen mijn middenrif.
De dauw bedanste dapper ons verslavend verstand,
een fantastische film omhelsend in fantasie.



"Ik hou van jou, ik zie je graag",
fluisterde ik fonkelend ook in je oor.
Je drukte me dichter, diepe liefde dicteerde,
en kerfde kreunend ingehouden initialen in m'n ziel.


Tedere toekomst ? Torenhoge hoop.
Wat moeten we met de mistige morgen ?
Parelende passie, spannende spaak in 't levenswiel,
of hectische herinnering, passerend in paradox.



Guido Triest,
19/III/2004

Gedicht "libellenleven" in "Feeling"

Eén van mijn gedichten werd uitgekozen door Gunther Verspecht, frontman van Stash en gepubliceerd in het maandblad "Feeling" - editie februari 2008.