En dan zijn daar nog Jos en Maria (alias Linda)

Met Jos lazen we onlangs een interview in "Het laatste Nieuws". Los van het feit dat dit blauwgedrukte orgaan waarschijnlijk niet zijn favoriete krant is, ontdekten we toch enkele verhelderende uitspraken.
Naast zijn passie voor de kunst heeft Jos ook blijkbaar een passie voor... Marianne. Nu is Marianne best een goedgevormde verschijning, maar toch zijn we verrast. "Bij Marianne" is namelijk een caféetje in het centrum van Lebbeke. Niet dat wij er van verschieten dat Jos af en toe troost en lavenis zoekt in deze etablissementen.
Wat ons wel verrast is dat Jos deze keuze zo maar openbaar uitspreekt. Hij moet toch weten dat hij zich daarmee de eeuwige woede, de banbliksems en de beschimpende uitspraken van Peterken op zijn dak haalt. Peterken kan immers niet verdragen dat zijn klanten elders pinten – in casu sloten wijn – drinken, laat nog staan dat ze er dan nog mee uitpakken dat die andere locatie hun favoriete plek is ! Léévensgevaarlijk ! De wraak van Peterken zal zoet zijn – ik zou er niet van verschieten dat wij dit koppel binnenkort zien rondlopen met een donkere bril, een witte stok en een Duitsche scheper.

Anderzijds stelt Jos dat zijn keuze bepaald is door het feit dat Marianne regelmatig optredens van Nederlandstalige zangers aanricht! We dachten dat we van Jos alles gezien hadden. Deze oude donkerode linkse rakker (evolueerde van christenzoon tot amadees en kreeg dan zijn verstand, alhoewel) heeft echter blijkbaar ook een Vlaamschnationale reflex. Opletten geblazen! Na de ommekeer van Maria (alias Linda), zie hieronder, zal er zich toch zekerst geen bekering bij Jos voor doen ? Wij hopen dat we hem binnen enkele dagen niet aantreffen in ons geliefde dorp, terwijl hij uit volle borst "de Vlaamsche leeuw" of "den blauwvoet" loopt te kwelen. En in het slechtste geval kruipt hij daarbij op de door Maria (alias Linda) zo geliefde en gekoesterde Lievevraakerk, zoals onze meest bekende Lebbeekse toneelartiest hem dat voordeed.
Verder in het artikel lazen we dat Jos' meest favoriete restaurant de keukentafel van Maria (alias Linda) is. Bij ons kruipt dan spontaan enig ongemak naar boven. Iemand die op zijn ouderdom en na een ééééwendurend huwelijk nog zijn eega moet opslijmen, is dat nog normaal ? Iets verder lezen we evenwel dat zijn voorkeur niet bepaald is door de ongetwijfeld fenomenale kookkunsten van Maria (alias Linda), maar door het feit dat je ... op restaurant niet meer mag roken.
Nu daar worden we echt boos om! Reeds jaar en dag vergiftigen Jos en Maria (alias Linda) bij vergaderingen, bijeenkomsten, gezellige samenzwijnen, bezoeken aan sekssauna's, ... onze ingeademde lucht met allerhande vieze rookdampen. Niks hebben we gezegd, geen onvertogen woord geprotesteerd, maar dit gaat te ver. Deze kameraden vinden het blijkbaar normaal dat ze onze lucht vervuilen en onze kleren en haren bestinken. Niet dus. Gooi die stinkstokken weg, beste vrienden.

Alléé, dat hij maar zijn gang gaat: je moet in 't leven alles proberen behalve volksdansen en incest. Alhoewel Jos en Maria (alias Linda) recentelijk gespot zijn in 't nieuw cultureel centrum De Biekorf op een schabouwlijk optreden van... volksdansers en zwendelzwaaiers! Ja, de dementie loert om de hoek.

Bon, en dan Maria (alias Linda). Zij heeft zich zeer recentelijk gemetamorfoseerd van een rode zondaar naar een boetedoende kerkpilaarbijter.
Zuiver uit engagagement en getuigenis van haar nieuwe geloof heeft zij in haar christelijke vlijt en naastenliefde zo maar eventjes 150 (honderdvijftig) plaasteren Lievevraakes gegoten. Maanden heeft zij haar bidstonden moeten afwisselen met gietperiodes, tot het bloed op haar knieën stond! Wij zullen bij de saarzie (den deken) tussenkomen om ons Maria (alias Linda) te voorzien van de welverdiende aflaten.

Naast het feit dat ze regelmatig in Scherpenheuvel waargenomen wordt, wist ze ons mee te delen dat de jaarlijkse congé dit jaar naar Lourdes gaat. Ik hoop dat ze daar niet te veel verschijningen tegen komt. 't Zal haar eerste allucinatie niet zijn.
Verder heeft ons Maria (alias Linda) al de data van de lokale boeteprocessies op onze atelierkalender aangestipt: dan kan uit ze beate godsvrucht niet aanwezig zijn.

Ook vernemen we dat de Jos in zijn hof een grotteken aan het cementeren is, alwaar zij dan haar religieuze lusten kan botvieren in het aanschijn van haar naamgenote Maria (alias de onontvlekte bevangenis).

Waar we wel een vraag bij hebben is het feit dat ze de laatste tijd met zoveel kleingeld rond zeult. Vrank en vrij spreekt zij er over dat ze in de bank "kartoechen" gehaald heeft om haar wisselgeld af te geven ... "Bij Marianne" – Peterken, eat your heart out. Als ik van haar geliefde paster moest zijn, ik zou mijn offerblokken toch maar eens in 't oog houden. Ge kunt ze niet betrouwen: eens een rode, altijd een rode!

Tenslotte, heel schrijnend, hebben we haar vorige week betrapt in ons keramiekatelier "de Versteende Stilte", toen ze stiekem bezig was, met de wcborstel, om onze keramiekwerken te zegenen. Vade retro Satanis.

Voor de rest zijn het alle twee schatten van mensen, met een reuzengroot hart en een inzet voor kunst en cultuur, die altijd klaar staan om een handje toe te steken.

Kunstige Keramiek van Vaardige Vrienden

Twee beelden van Staf Vinck (één van mijn medekeramisten in ons atelier 'De Versteende Stilte") in mijn vijver ter gelegenheid van de tentoonstelling "Beek-art" september 2003.


Staf aan het werk in "De versteende Stilte".

Prachtig werk van Patrick Van Craenenbroek - moet je zeker eens langs surfen (zie 'het bekijken waard', rechtsboven op deze pagina).

De opwarming van de Dalai Lama

De media zijn vandaag kampioen in het gretig inspringen op allerhande hypes. Vroeger werd dan in alle objectiviteit pro en contra weergegeven, maar da's niet meer nodig. Sensatie is de norm want dat zorgt voor kijk- of leescijfersen dus geld in 't bakske. En zo brengen onze media een gekleurd, eenzijdig beeld – zowel de 'linkse' als de 'rechtse' zijn in dit bedje ziek. Een tweetal voorbeelden:

De Dalai Lama (door onze Anciaux stelselmatig Daila Lama genoemd, maar hij is dan ook slechts minister van cultuur). Met de Olympische Spelen in het vizier trekken de media alle registers open om – terecht – democratische rechten in China en een onafhankelijk Tibet te eisen. Voorwaar bijna een nieuwe sportdiscipline, naast het "fakkel-uitdoof-lopen"!
Dat men daarbij de Dalai Lama naar voor schuift, maakt het echter wel gortig. Was Tibet een democratie toen deze leiders vóór 1959 de politieke baas waren? Door welk volk is hij democratisch verkozen ? Geen enkel, juist!

Hij ontleent zijn macht aan één of ander goddelijk gezag. Theocratie heet dat. Dan is Vatikaanstad nog beter af, met de Paus, die tenminste nog (door een geriatrische elite) bijeen gebibberd wordt. Zullen we dus maar al tegelijk met zijn allen democratie in het post-chinese Tibet eisen?
Bovendien tonen de beelden dat de aanhangers van dit religieus overblijfsel uit de Middeleeuwen dat de door hem gepredikte geweldloosheid hen weinig of niet interesseert. Hun empattisch gewelddadig optreden en hun serreen van haat vertrokken gezichten zijn weinig boeddhistisch geïnspireerd.

Zou het dan toch waar zijn dat deze verzetsbeweging gefinancierd wordt door de CIA. Er zijn bewijzen van dat dit meermaals gebeurde in het voormalig Oostblok, bij de zogenaamde bewegingen voor democratie na de val van de Muur.
De waarheid verdient haar rechten en zou ook eens in de media mogen belicht worden, desondanks het hoge knuffelgehalte van beertje Lama.
Of zou het misschien kunnen dat onze geroemde Westerse pers even gedirigeerd is als de verweten Chinese media?

Tweede voorbeeld: in het recentste nummer van het toonaangevende wetenschapstijdschrift "Natuurwetenschappen en Techniek" lees ik een zeer interessante bijdrage over de klimaatveranderingen. Echt iets waar je ogen van open gaan. In 12 punten worden heel wat stellingen, die momenteel gemeengoed zijn in de media, met verve genuanceerd of weerlegd en dit op basis van zeer ernstig wetenschappelijk onderzoek.
Nu ga ik akkoord dat er absoluut maatregelen genomen moeten worden om onze planeet te vrijwaren en gezonder te maken. Maar het stoot me tegen de borst dat ons dat op demagogisch manier ingelepeld wordt, zonder dat alle argumenten kans krijgen. Objectiviteit en empirisch onderzoek hebben hun rechten.

Met het adagium "we zullen maar het ergste weergeven, dan gebeurt er misschien wat" zijn al vele misdaden toegedekt.
NW&T geciteerd: een artikel dat alarmeert over de opwarming van de aarde wordt 79 keer in de pers overgenomen. Een ander artikel in "Nature" (één van de meest vooraanstaande wetenschappelijke tijdschriften op wereldniveau), die deze conclusie nuanceert wordt welgeteld... 3 maal geciteerd.

Conclusie: laat ons wat meer nuances, alle argumenten toelaten en laat ons prediken voor een objectie berichtgeving, met pro én contra en met weergave van alle feiten. Demagogie is altijd een gevaar voor democratie.